2 Temmuz 1993, Sivas

2 TEMMUZ 1993, SİVAS

“Ötsün diye yuvasında kuş

Açsın diye kendi dallarında çiçek
Gördüler ki yepyeni kibritler gerek

Ateş olup yanmaktaysa bütün gerçek

Yanarken türkü söyleyen canlar gerek

Ateşi kanıyla tutuşturanlar gerek"

Ve ve 37 kişi...

Huriye ÖZKAN

Yeşim ÖZKAN

Muhlis AKARSU

Edibe AKARSU

Asım BEZİRCİ

Özlem ŞAHİN

Yasemin SİVRİ

Ahmet ÖZTÜRK

Carinna CUANNA

Serkan DOĞAN

Hasret GÜLTEKİN

Gülsüm KARABABA

Behçet AYSAN

Mehmet ATAY

Serpil CANİK

Asaf KOÇAK

Asuman SİVRİ

Sait METİN

İnci TÜRK

Ahmet AKAN

Murat GÜNDÜZ

Nesimi ÇİMEN

Gülender AKCAN

Menekşe KAYA

Muammer ÇİÇEK

Handan METİN

Kenan YILMAZ

Nurcan ŞAHİN

Uğur KAYNAR

Sehergül ATEŞ

Metin ALTIOK

2 otel personeli

2 Temmuz 1993, Sivas...

2 Temmuz 1993, Sivas...

Sivas’ın miladı mı bu tarih?

Hayır!

Bu tarih, 37 insanın ateşe verilerek yakıldığı tarih,

Bu tarih, Sivas’ta Madımak Otelindeki katliamın tarihi,

Bu tarih, çağdaş Nemrutların eylem tarihi...

Ortaçağda yaşamıyoruz.

2000’e yedi kala Hızır Paşanın kenti Sivas’tayız.

Ve ateşe verildik Hasandağı’nın odunları gibi.

Yanıyoruz!

Yanıyoruz!

Yanıyoruz!

Duyan yok...

Kulaklarını tıkamış birileri...

Yanmayanımız,

“Keşke yansaydı” hayıflanmasıyla “kurtarılıyor!”

Süleyman ÖZEROL

Malatya, 3 Temmuz 1993 

Girişteki şiir alıntısı: Adnan Yücel